Bestuur & Team

Ik ben Loet Baard en ben geboren op 2 juni 1949, ik ben woonachtig in de Achterhoek en wel in Borculo. Na de basis – en de middelbare school ben ik als vrijwilliger in militaire dienst gegaan. Na een opleiding tot instructeur bij de infanterie, kreeg ik de kans om instructeur lichamelijke oefening en sport te worden. In mijn functie als sportinstructeur kwam ik in aanraking met tennis, van oorsprong lag mijn passie bij het voetballen (heeft waarschijnlijk ook te maken met het elitaire karakter wat tennis toen had).

Na eerst de vaardigheidscursus bij Dick Nieberg gevolgd te hebben, ben ik de opleiding tot Tennisleraar A in 1988 bij Jos Klaassen gaan volgen. Na mijn slagen voor de opleiding ben ik o.a. gaan werken bij NTC Nijkerk. Omdat ik vind dat een ontwikkeling van een sporter verder voert dan de specifieke technische – en tactische skills ben ik mij gezien mijn achtergrond als sportinstructeur gaan specialiseren in de fysieke component van het spel. Dit bleef niet ongemerkt voor de KNLTB en ik werd benaderd voor de functie van conditietrainer in het district Gelderland. In deze periode leerde ik Dignus van de Vijver kennen. Later werd ik door Annemiek de Jong gevraagd of ik interesse had voor de functie van Regioconditietrainer in de regio Noord Oost Nederland. Deze functie heb ik tot de reorganisatie vervuld.

Mijn ervaringen in mijn beroep als sportinstructeur waarin ik functies bekleedde van didactisch begeleider en leergang ontwikkelaar hebben er toe bijgedragen dat ik in 2007 mijn eigen tennisschool Tennis Academy Effort opgericht heb. Binnen de tennisschool hebben wij een holistische visie en hebben wij een eclectische aanpak. Op dit moment strekken mijn werkzaamheden bij de tennisschool tot het gezamenlijk met de trainers maken van leerlijnen in Rood/Oranje/Groen/Geel en het geven van de fysieke trainingen in Geel. Bij de tennisvereniging in mijn woonplaats ben ik gestart met een programma voor ouderen. Wij doen dan een warming up met extra aandacht voor de problematiek van ouderen en gericht op het welbevinden van hen. Heel erg leuk om dit met leeftijdgenoten te beleven.

Sinds ……? heb ik zitting binnen het bestuur van de VNT. Ik vervul de functie van algemeen bestuurslid waarbij ik de portefeuille educatie gestalte mag geven. Zitting hebben binnen het bestuur is vrijwilligerswerk. Als dank voor wat het beroep van tennisleraar mij geeft (het is een onderdeel van mijn identiteit) wil ik graag iets terug geven. Zeker in een snel veranderende wereld ben ik er van overtuigd dat wij als professionals niet alleen belangrijk zijn voor de fysieke gezondheid, maar dat wij ook zeker een maatschappelijke rol vervullen.

Dignus van de Vijver: “Vanuit een breed gebied en ervaring binnen de tenniswereld intermediair en adviseur van het bestuur en tevens binnen het dagelijks bestuur.”

Tijdens de ALV van 27 november 2020 ben ik benoemd tot penningmeester van de VNT. Dat beschouw ik als een hele eer, te meer als je bedenkt dat de VNT inmiddels een instituut is. Opgericht in 1929 onder de naam Bond van Tennis Oefenmeesters, weet de VNT zich
– anno 2021 – nog steeds staande te houden en de beroepsgroep van tennisleraren
te vertegenwoordigen.

Ik zal mij even voorstellen.
Mijn naam is Hans Verhagen. Na een werkzame periode in het bedrijfsleven heb ik
in 2016, van mijn hobby mijn beroep gemaakt. Via mijn onderneming Tennispaleis
detacheer ik mijzelf, als tennis- en padelleraar aan tennisscholen en verenigingen. Thans geef ik met veel plezier les bij de Baarnse LTC en TV Hollandsche Rading. Mijn achtergrond is zowel een technische als bedrijfseconomische. De functie van penningmeester is mij dan ook niet geheel vreemd. Hobby’s heb ik ook. Naast tennis en padel ben ik een actieve golfer en beleef ik ook veel plezier in het bouwen van websites. 

Door mijn achtergrond en ervaring hoop ik een waardevolle toevoeging aan het VNT te zijn. Mijn nieuwsgierige karakter maakt dat ik altijd graag blijf leren en als teamplayer werk ik hard om samen mooie resultaten te behalen. Ik verheug mij erop om jullie beter te leren kennen en hoop jullie snel te mogen ontmoeten zodra de corona perikelen achter ons liggen.

Met sportieve groet

HansVerhagen

Ik ben Dirk Jan Blom ( 54 jaar ) en woon met mijn gezin in Wageningen. Onze vier kinderen zijn inmiddels allen de deur uit en studeren elders in het land. Zelf ben ik al bijna 32 jaar full time tennisleraar en heb dat door de jaren heen op allerlei verschillende manieren gedaan. In loondienst, als zelfstandige, als tennisschoolhouder enz.
Op dit moment ben ik twee dagen in de week werkzaam voor de universiteit Wageningen en de rest van de week in Leusden (samenwerking Heinerman Tennis) en Otterlo. In de toekomst wil ik me ook meer bezig gaan houden met fitness en Padel. 

Sinds 2017 heb ik zitting in het bestuur van de VNT. Mijn grootste motivatie is dat ik het belangrijk vind om een steentje bij te kunnen dragen voor het welzijn van de Nederlandse tennisleraar. Een zeer plezierige bijkomstigheid is dat ik dit kan doen in een zeer gemotiveerd team die met veel toewijding naar de belangen van de Nederlandse tennisleraar kijken. Hieruit zijn in de afgelopen 3 jaar mooie en goede ideeën gerold
waarvan we er een aantal al hebben uitgewerkt. Ik hoop de komende tijd dit werk nog te kunnen voortzetten en zie uit naar de verschillende ontmoetingen met onze leden tijdens seminars, workshops en andere bijeenkomsten.

Mark Verra is voorzitter van de Vereniging van Nederlandse Tennisleraren (VNT). In 2018 startte hij zijn eigen onderneming TennisAgent waarmee hij zorgt voor de verbinding van vraag en aanbod van tennisleraren, competitiespelers en verenigingen.

Hoe het allemaal begon
In 1993 startte ik bij de KNLTB mijn opleiding voor Tennisleraar-A. Met het afronden van deze opleiding werd ik gediplomeerd tennisleraar en had ik de bagage om les geven aan beginners en gevorderden tot een bepaalde speelsterkte. De vervolgopleiding Tennistrainer-B begon ik in 1995 en sloot ik af in 1996. Met deze opleiding breidde ik mijn competenties uit en kon ik tennistraining geven aan spelers en teams op ieder niveau. In 1994 begon ik als tennisleraar bij de TV Strokel in Harderwijk. Dat was toen nog gewoon in loondienst. Niet veel later bij andere clubs werd je toch geacht als een soort van ‘oer-zzp’er’ aan het werk te gaan. De lesuren met de volwassenen regelde je zelf qua organisatie en financieel met de cursisten, de jeugdlessen kon je maandelijks declareren bij de vereniging.

Mijn eigen onderneming ‘TennisAgent’
Na jaren lesgegeven te hebben op verschillende verenigingen, begon ik in 2008 de website van TennisAgent waar tennisleraren, competitiespelers en verenigingen gekoppeld werden. TennisAgent ontstond eigenlijk uit de behoefte van spelers en verenigingen om spelers van hetzelfde niveau samen in een team competitie te laten spelen. De diversiteit aan niveau binnen een vereniging lag hieraan ten grondslag; het was vaak niet mogelijk om een team met spelers van gelijk niveau te formeren. Later gingen ook verenigingen zich melden in de omgeving van mijn woonplaats Apeldoorn. Deze verenigingen waren op zoek naar een of meerdere tennisleraren. Dit vulde ik in het begin vaak zelf in, maar dat werd veel te veel werk voor mij alleen. Ik heb sinds die tijd ondersteuning van andere tennisleraren. De samenwerking wordt vastgelegd hoe dit het beste past voor beide partijen. Dat betekent bijvoorbeeld soms op de payroll of soms als zzp’er.

Op dit moment bestaat mijn rol binnen TennisAgent uit die van tennisleraar (± 30 uur) en die van manager. Om mezelf en de anderen aan het werk te houden geef ik, meestal met hulp, clinics in de wijken en tijdens grote evenementen. Soms flyer ik hele wijken om onze acties te promoten. Ook verken ik nieuwe mogelijkheden om mezelf te profileren. Het nieuwste project is ‘de Praatjesmaker’: een samenwerking met meerdere sprekers met een diversiteit aan expertise waarmee we sport en bedrijfsleven samen proberen te brengen. Dit gebeurt door middel van bijscholingen die voor beide groepen interessant zijn.

Van oer- ZZP’ers naar detachering en tennisscholen
Zoals ik ben gestart, als zogenoemde ‘oer- ZZP’er’, moest ik mij inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Het beestje moest een naam hebben en je had dus in feite al je eigen tennisschool waar jij alleen aan het werk was. Echter, als je ziek bent, heb je een probleem. Ziek zijn is ook geen geld verdienen, maar de vereniging heeft op dat moment ook geen tennisleraar en de lesnemers geen les. Hoewel de leraar niet meer in loondienst is, wordt er dus nog steeds een risico gelopen. Maar wat nou als er een vervanger klaar staat, zou dat niet fijn zijn? Kortom, een bedrijf met meerdere werknemers. De vereniging huurt deze tennisschool of detacheerder in en deze zorgt er vervolgens voor dat er een leraar staat.

Zo ontstonden in de loop der jaren detacheerders met honderden verenigingen en trainers in hun portefeuille.
Veel goede trainers werden detacheerder en stonden zelf niet meer op de baan. Jonge mensen werden ingezet en ervaring in het vak verdween voor een groot deel uit de praktijk. De kwaliteit van de opleiding van spelers ging achteruit. Bijscholing bijvoorbeeld deed slechts een heel beperkte groep tennisleraren. Mijns inziens een van de redenen waarom de tennissport de laatste jaren in het slob zat. Ik heb destijds bij de VNT aangeklopt en we bleken de zorgen te delen.

Staan voor kwaliteit!
Al snel na mijn eerste tennisdiploma werd ik lid van de Vereniging van Nederlandse Tennisleraren. (VNT). Dit is de vakvereniging die de belangen van de tennisleraar in brede zin behartigt. Zo verlenen wij juridische bijstand, doen wij aan werkbemiddeling, organiseren wij bijscholingen et cetera. Op dit moment van schrijven ben ik voorzitter van deze vereniging en streven wij ernaar nog meer het servicepunt voor de Nederlandse tennisleraar te worden. Een aantal jaren geleden werd ik door de toenmalige voorzitter van de VNT uitgenodigd voor een soort brainstormsessie bij hem thuis. Er bleken verschillende tennisleraren aanwezig te zijn, eigenaren van tennisscholen, detacheerders en een vertegenwoordiger van de KNLTB. In deze sessie werd één conclusie duidelijk: ‘dat het zo echt niet meer kon!’. De zorg over de kwaliteit van de tennistrainer in het algemeen bleek breed gedeeld. Vooral het bijhouden van kennis na afronden van de opleidingen moest echt beter. Het gezelschap tennisleraren dat dit wel vrijwillig deed was klein, te klein.

Naar een systeem van permanente ontwikkeling
Er werd besloten hier iets op te bedenken. Een werkgroep werd gevormd, samengesteld uit verschillende bestuursleden van de KNLTB, de toenmalige projectmanager en de voorzitter van de VNT. Op enig moment ben ik daar zelf ook onderdeel in geworden. Iedere twee maanden kwamen wij bij elkaar om na te denken en te ontwikkelen. Na een aantal jaren kwam het systeem van permanente ontwikkeling. Vanaf 1 januari 2016 is het systeem van permanente ontwikkeling ingevoerd. Vanaf deze datum is bijscholing een voorwaarde voor het verlengen van de licentie van tennisleraren. Verplichte bijscholing betekent dat de leraar binnen twee jaar 24 punten voor bijscholing moet halen om zijn/haar licentie om tennisles te mogen geven te verlengen. Een diploma alleen was nu niet meer voldoende.

De reactie van veel tennisleraren was niet per se positief. De algemene tendens: men was niet tegen bijscholing, maar het verplichte karakter vonden en vinden velen maar niks. Sommigen zeiden dat ze dan maar zonder licentie aan het werk zouden gaan. In hoeverre dat nu op dit moment gebeurt durf ik niet te zeggen, maar dat het voorkomt weet ik. Waar er zorg was over het aantal bijscholingen en of dit genoeg was voor de tennisleraren om bij te scholen om aan hun 24 punten in twee jaar te komen, is dat nu veel minder. Ik heb de indruk dat workshops, seminars et cetera als paddenstoelen uit de grond schieten. Een voorbeeld is het trainerscongres van de KNLTB: Het bijwonen en de lunch is gratis op deze dag en er zijn 6 PO punten te verdienen. Er zijn soms rond de 1300 (!) tennisleraren. Bijscholen om de verkeerde reden? Wie zal het zeggen? Ikzelf vind het in ieder geval een verbetering ten opzichte van de oude situatie.

Kwaliteit verder in de etalage?
Namens de Vereniging van Nederlandse Tennisleraren heb ik in een eerder stadium samen met de oud-voorzitter onderzocht of we iets konden verzinnen op vrijwillige basis in de richting van persoonscertificering als extra mogelijkheid om je als tennisleraar te onderscheiden in onder andere bijscholing, ervaring en gedrag. Zodoende zou de kwaliteit van de tennisleraar weer toenemen en ook een stukje informatie richting de vereniging en lessers, wat zij nou eigenlijk van een leraar mogen verwachten. Veel gesprekken zijn destijds gevoerd, bijvoorbeeld met certificeringsinstanties, maar dit alles bleek helaas voor de VNT financieel geen haalbare kaart. Als alternatief is destijds “CV online” gekomen: een gedeelte op de website van de VNT waar je als leraar een profiel kunt uploaden met als je bijscholingen, ervaring enzovoorts. Hier kon je jezelf in de etalage zetten. Kijk eens wat ik allemaal heb gedaan! Zo’n zestig trainers deden eraan mee. Het was geen groot succes. Het kleine aantal leraren dat hieraan meedeed hield hun profiel niet up-to-date. Iets wat voor zo’n platform natuurlijk wel essentieel is. Dit toch eigenlijk mislukte probeersel maakte in mijn ogen het verplichte karakter van bijscholing in de vorm van Permanente Ontwikkeling onvermijdelijk.

Tot slot…
Mijn boodschap aan tennistrainers en verenigingen zou zijn: vernieuw jezelf als trainer, maar ook als organisatie altijd, sta nooit stil. Dit kun je doen door de nieuwste ontwikkelingen te volgen, maar zeker ook nieuwe te bedenken. Wees creatief! De klanten en/of nieuwe leden komen niet meer, zoals vroeger, naar je toe. Je zult ze zelf moeten zoeken, bereiken en daarin moet je innovatief denken en doen. Datzelfde geldt natuurlijk ook voor het behouden van klanten en leden. Geef ze steeds weer nieuwe uitdagingen. Wat heb je er aan als je aan de voorkant nieuwe klandizie aan het werven bent en ze aan de achterkant er weer uithollen!